Kadınlarımız Her yerde

‘Çok tehlikeli’ iş kolu olarak kabul edilen madenlerde, son dönemde, en az erkek meslektaşları kadar zor koşullarda çalışan kadın maden mühendisi ve teknikerlerin sayısı artıyor. Eskiden ocağa inmelerine sıcak bakılmayan kadınlar, artık her gün “Hayırlı işler” diyerek yerin yüzlerce metre altına iniyor.

MADENCİLERİN ANNESİ

Sabahın erken saatlerinde maskelerini, baretlerini, iş elbiselerini ve çizmelerini giyen kadın mühendisler, ‘kafes’ adını verdikleri asansörlerle ocağı yolunu tutuyor. ‘Fayton’ denilen ve treni andıran araçla ocakta bir süre yolculuk ettikten sonra çalışma yapacakları bölgeye ulaşan kadın mühendislerin zorlu mesaisi her gün tekrarlanıyor.

Zonguldak’ta Türkiye Taşkömürü Kurumu (TTK) bünyesindeki Üzülmez Müessesesi’nde çalışan kadın maden mühendis ve teknikerleri Serap Elibol, Esma Evkaya ve Suzan Birol’la -170 metrede 1 gün geçirdi. Meslekte 31 yılını dolduran Eğitim Başmühendisi Serap Elibol, “Eskiden ‘Kadının madene inmesi uğursuzluk getirir’ diyerek kadınlara önyargılı davranırlardı. Şimdi ise her yerdeyiz” diyor. Elibol, kendini madencilerin annesi gibi görüyor: “Maden işçileri ilk yıllarda bana ‘Serap Bey’im’ derdi. Ama zamanla alıştılar.” Maden sahasında iş bölümü hayati önem taşıyor. Tüm birimlerin koordineli çalışması oldukça önemli. TTK bünyesindeki Üzülmez Müessesesi’nde ise yer altındaki koordinasyon 7 ay önce göreve başlayan Esma Evkaya’ya ait. Vardiya mühendisliği görevini yürüten Evkaya, zamanının büyük bölümünü yer altında geçiriyor. Ocakta işçilerin gerçekleştireceği tahkimat onarımı ve kömür üretiminin yanı sıra hangi madencinin nerede çalışacağı gibi işlerin koordinasyonu Evkaya’nın görev alanında. Ancak görevi bununla da sınırlı değil. Her gün yerin 320 metre altına kadar inen Evkaya, madencilerle birlikte işleyişin en büyük halkalarından birini oluşturuyor. Evkaya, “Annem hâlâ endişeli. Buraya atandıktan sonra 2 hafta benimle konuşmadı. O dönem Soma faciasının gerçekleştiği günlerdi. Ancak onu da ikna ettim” diye konuşuyor.